As persoas que me seguen un chisco saben que alterno os dous idiomas da miña terra. De distintas maneiras. Unha entrada nun idioma, e outro noutro. Ou, se o texto é curtiño, redacto a mesma frase nos dous idiomas. Ás veces tendemos a pensar que se debería empregar só o castelán ou español para chegar a máis xente, pero esquecemos que co meu idioma pequeno, o galego, chegamos tamén á lusofonía. Pensemos en Brasil, tan grande e tan inmenso, ó que podemos chegar por un idioma que na idade media estivo unido a este no que escribo...
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Vodas de ouro
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...
-
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos... -
Nesta aldea medrou o meu pai de neno e eu botei aí moitos agostos. Conseguín esta foto da entrada da Galipedia deste lugar. Carripás, Carroi... -
O martes pasado gocei dun breve concerto nocturno nun local que xa é un clásico e unha rareza: o Jazz Filloa, da rúa Cega, que está entre d...
Ningún comentario:
Publicar un comentario