Engaiólame Brais Morán por esta canción cando estaba en Loretta Martin. Ademais da súa forza expresiva, demostra que calquera estilo musical, non só o pertencente á tradición propia galega, pode cantarse en galego e ten xeito, ademais. Xa comentei, ó falar do Bâbâ, que fun a este local para escoitar a Brais, xa en solitario e co seu estilo propio, que quere desenvolver, sen ter que estar atado ó estilo de Loretta (funkee).
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Vodas de ouro
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...
-
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos... -
Nesta aldea medrou o meu pai de neno e eu botei aí moitos agostos. Conseguín esta foto da entrada da Galipedia deste lugar. Carripás, Carroi... -
O martes pasado gocei dun breve concerto nocturno nun local que xa é un clásico e unha rareza: o Jazz Filloa, da rúa Cega, que está entre d...
Ningún comentario:
Publicar un comentario