Falei aquí de cómo fago o Belén. Hoxe falo, aínda que non as puxen aínda, porque aínda estamos no Tempo do Advento e ademais estou mergullado noutros mesteres, das luces.
Conservo as da nenez, xunto con outros adornos daquela época, na caixa antiga que está enriba do grande moble da saliña de estar... Quedaron outros recordos que non se tiraron, coma as postais que enviaba o banco, cos cadros preciosos da Natividade que están nas coleccións privadas do grande capital... Hoxe a xente xa non envía felis por carta, con sobre cos enderezos escritos de xeito manuscrito, e co selo (a garavata das cartas)...
Aínda funcionan e as súas luces alumean o noso corazón. O que garda a memoria do pasado protexe e defende a súa identidade, as súas raíces, a familia que lle deu todo, que o ensinou os valores da nobreza humana (que para min e para a miña familia nacen do Portal de Belén).
