Cabaliños...

Expo da reprodución dos animais mariños no Acuario da Coruña. Os cabaliños machos son os que teñen o embarazo.

Romanorum vita

En esta entrada no voy a ser muy explícito en los detalles de esta exposición sobre la cultura romana que está en la explanada de las instalaciones deportivas de Riazor (supongo que porque junio es un mes complicado para ocupar la zona de Méndez Núñez, sitio habitual de la carpa de la Fundación La Caixa). ¿Por qué? Porque el enfoque expositivo es novedoso, riguroso y muy sorprendente. Merece la pena no saber nada. Entras en las calles y en las domus del modelo típico de ciudad romana.

Se diferencia de la exposición clásica en que sólo se puede visitar por pase guiado, en gallego o en castellano, durante quince minutos, excepto en la última media hora, en la que sólo hay un pase. Estará en A Coruña hasta el 30 de junio, de lunes a domingo, con el fin de semana con horario ampliado. Los horarios se pueden consultar tecleando el título de la exposición en el navegador o en la sección de cultura de la página web del Ayuntamiento.

Aprovecho para agradecer las visitas a este blog.

Jano Muñoz

Jano Muñoz, artista coruñés, expone en el Kiosco Alfonso del Paseo de Méndez Núñez de A Coruña. Su pintura es fotográfica. Está especializado en retratos de personas que posen, conocidas (por encargo) o no y de paisajes.

En determinados retratos la persona ocupa toda la atención porque el fondo es negro. Se centra en la cara y es capaz de captar la expresión del carácter de esa persona. En las pinturas de paisajes llama la atención la multitud de detalles que pinta. Urbano Lugrís también es fotográfico en su pintura aunque en alguna recreación. como el famoso mural del Café Vecchio, no es literal en determinadas partes y crea de su cosecha. Su estilo en determinadas ocasiones acaba venciendo a la fotografía pictórica del lugar.

Urbano Lugrís na Coruña

Desde hai unhas semanas Urbano Lugrís amosa todo o seu esplendor pictórico na nosa cidade a través dunha magna exposición que abrangue tódalas plantas do local do Cantón e inclúe o restaurado mural da Coruña (versión adaptada da mesma península que pintara Baldi no 1669) que estivo no local que ocupou o Banco Hispanoamericano e despois o Vecchio, que se trasladou despois á esquina da Travesía da Mariña.

Con esta mostra, completa e coa visión de toda a obra que Urbano deixou espallada por todo o municipio e resto de Galicia en casas particulares, negocios de hostalería, casas do mar, sanatorios, igrexas (Vilaboa e Visma, esta última en proxecto que non se chegou a realizar) e edificios públicos, a partir do empréstimo das obras dos seus donos, dos fondos de arte de Afundación e de recreacións e fotografías daquelas obras que están pintadas na parede e que non se poden sacar (nalgún caso, coma nun caso da rúa do Pórtico de San Andrés, si se puido sacar), coma no caso do antigo restaurante Fornos. Temos lenzos de grande tamaño, mais tamén letras e miniaturas feitas para a aula infantil da igrexa de Vilaboa (Culleredo) e deseños para cristais.

Urbano tocou case tódalas figuras. Centrouse nos elementos mariños, paisaxísticos e relixiosos. Calquera persoa experta en arte pode identificar ó momento o estilo Lugrís, do mesmo xeito que se pode identificar rapidamente un cadro de Seoane, Díaz Pardo, Laxeiro ou Cebreiro. Mesmo a súa sinatura é tamén unha pequena obra de arte.

As dúas mostras están a poucos metros. Nos días laborables está aberta na maior parte do día ininterropidamente e hai visitas guiadas. Mesmo unha persoa na mesma tarde pode ir á visita guiada do mural coruñés do Vecchio que agora está na sucursal principal de Abanca de San Andrés e despois achegarse á da sede principal do Cantón, que está entre a Fundación Barrié e o edificio do Cine Avenida, coa portada tapada na súa grande parte por publicidade bancaria e que ten a parte superior descuberta.

Coma curiosidade, ó final da exposición da sede do Cantón Grande pódese visitar virtualmente a capela dos Santos Anxos de Bueu, deseñada polo artista e na que houbo cadros del (houbo, por desaparición por roubo).

Museos...

Ultimamente estou indo os domingos logo de xantar ós museos científicos do concello: os do Paseo Marítimo, que son Domus e Aquarium.

Quizais a única pega é que falta a renovación constante de pequenas exposicións sobre aspectos do mundo científico. Actualmente hai unha boa sobre o mexillón de Galicia no Aquarium. De tódalas maneiras, se se tarda en ir, volver ver os módulos ou centrarse nunha zona concreta para vela polo miúdo sempre dá sorpresas. Con frecuencia, pola teima de ir ás présas e dar unha ollada superficial a todo, non profundizamos e non vemos apenas nada.

"Abrindo horizontes"

Por segunda vez visitei hoxe, preto da unha da tarde, con máis calma, a exposición que hai desde o día 14 deste mes chuvioso no Quiosco Alfonso da grande explanada dos xardíns de don Casto Méndez Núñez, a exposición "Abrindo horizontes - abriendo horizontes", con fotos da colección particular de don Valentín Mendía, funcionario e fotógrafo profesional. A base da colección foi editada por Xerais para o seu calendario de 2016. Aquí están ampliadas e complementadas con bandos e mapas.

Para min foi instrutivo aprender que Rubine, a vía que achega á Praza de Pontevedra, antes se chamaba "calle de Riazor", que "Louzás" foi deturpado en "Lonzas" e que Conchiñas tiña manancial e tuberías subterráneas. Tamén deprendín que o topónimo do polígono do Ventorrillo en 1885, era Grela, que delimitaba unha pequena parcela ou aldea e de que "Gramela" aparece en dúas ocasións como "Ramela" (¿será un erro?).

Nunha visita guiada do domingo día 19, ás 12:30 hs., aprendín que don Valentín tiña un grande dominio técnico, porque as fotos, pequenas, puidéronse ampliar para esta exposición e a nitidez non perdeu nadiña. Un detalle: na foto da estación de ferrocarril do Norte da zona da Gaiteira-Corte Inglés un pequeno punto converteuse coa ampliación nun reloxo que detalla as catro da tarde dese día. Aínda que cambiou moito esa zona, pódese recoñecer pola ponte da rúa do Río de Monelos (Parque Europa) e polo derrubado Parque de San Diego. Don Valentín non fotografaba en determinadas ocasións para gañar cartos, porque inmortalizaba obras, nas que se ve o antigo e o moderno, na época do derrubamento da antiga muralla que rodeaba toda a cidade, por exemplo na zona da praza de Ourense (Garás naquela época), o paso á conversión nunha cidade moderna con tódolos adiantes dunha grande urbe.