Nunca esquecerei a saída de onte, ver cunha tardiña de sol espléndida o mar, tocalo, pisa-la area, ir ós espazos verdes: Vioño, Sta. Margarida, Paseo das Pontes. Volver coa noite. Ver tanta xente, ver que era prudente. A vida, a ledicia. Ve-la vida cos ollos do amencer. Dar grazas a Deus de corazón por esta sinxela marabilla.