mércores, 31 de maio de 2017

Romanorum vita

En esta entrada no voy a ser muy explícito en los detalles de esta exposición sobre la cultura romana que está en la explanada de las instalaciones deportivas de Riazor (supongo que porque junio es un mes complicado para ocupar la zona de Méndez Núñez, sitio habitual de la carpa de la Fundación La Caixa). ¿Por qué? Porque el enfoque expositivo es novedoso, riguroso y muy sorprendente. Merece la pena no saber nada. Entras en las calles y en las domus del modelo típico de ciudad romana.

Se diferencia de la exposición clásica en que sólo se puede visitar por pase guiado, en gallego o en castellano, durante quince minutos, excepto en la última media hora, en la que sólo hay un pase. Estará en A Coruña hasta el 30 de junio, de lunes a domingo, con el fin de semana con horario ampliado. Los horarios se pueden consultar tecleando el título de la exposición en el navegador o en la sección de cultura de la página web del Ayuntamiento.

Aprovecho para agradecer las visitas a este blog.

luns, 29 de maio de 2017

De paseo por los arenales...

Yo tenía muchas ganas de ver novedades por el Paseo Marítimo Coruñés (por la zona tenemos la gran suerte de tener el gran Paseo de la península coruñesa, desde Bens hasta Oza y el Paseo de O Burgo - O Temple, compartido con los ayuntamientos de Culleredo, Cambre y Oleiros. En este último paseo se pueden ver especies animales de ría muy interesantes). El Ayuntamiento coruñés está haciendo obras en el litoral de cara al verano y una de las obras es actualizar los carteles de información del literal con normas de comportamiento ecológico, aunque también se aprovecha para dar información histórica de determinados arenales y fauna y flora propias de estas zonas.

Personamente espero que los nuevos letreros sean resistentes a la acción del mar, el viento, el polvo y el tiempo propio del invierno costero coruñés. Hay letreros bilingües, pero también los hay escritos sólo en gallego, debido a la costumbre del actual gobierno municipal de visibilizar el gallego. Se recupera también la toponimia propia costera: hay un mapa con los nombres de las rocas e islas (en la zona de la playa del Arenal o Lapas). Precisamente se recuperan los antiguos nombres de algunas playas conocidas (Lapas-Arenal, nombre este último que siempre ha pervivido en su calle de Monte Alto y Matadero-Berbiriana).

Si la persona paseante se acerca un poco más después de la Torre, podrá admirar el monumento restaurado a las personas fusiladas en el año 1936 por su oposición al golpe de estado de ese año. Si aún hay ganas de más, recomiendo la pequeña cala de Adormideras (ahora llamada "Durmideiras", recuperando un nombre tradicional de un mapa que está escrito en castellano), la playa paradisíaca de San Amaro junto al Club del Mar fundado en el año 1935 y las plazas interiores del barrio.

mércores, 24 de maio de 2017

Carlos Casares

Vimos de celebrar o Día das Letras Galegas, celebración da simbólica data de escrita da dedicatora de Cantares gallegos, libro que inaugura a volta á escrita en idioma galego e agradecemento a unha escritora en lingua castelá que trata respectuosamente a cultura galega.

Este ano está adicado a Carlos Casares, ourensán e un dos máximos símbolos do Grupo Galaxia, grupo do galeguismo que continúa o labor da Xeración Nós e continúa publicando e difundindo o idioma galego sen ter en conta criterios diglósicos. Faino desde a cultura, sabendo que sería suicida unha acción política que queimaría moitas naves. Este labor sentaría as bases para unha acción política que recuperaría o autogoberno galego e as liberdades democráticas.

Debo confesor que Carlos é unha persoa que engaiola e que ME engaiola polo seu declarado amor pola bondade e liberdade. Non dubidou en seguir o seu criterio, ás veces en contra de determinados grupos de opinión que podían ser belixerantes. Carlos nunca deixou o idioma galego e co seu estilo claro e ameno, baseado na vida e nas anécdotas que calquera pode vivir, conseguiu que o idioma galego callase en moita xente, derrubou barreiras e fronteiras. Carlos tiña criterios e tentaba seguilos con coherencia, pero era tolerante e pensaba moito nas outras maneira de vivir coas que se atopaba na vida de cada día, na súa profesión e na súa vida intelectual pero tamén nos seus hábitos domésticos e de vida social pertencente a unha comunidade plural.

martes, 23 de maio de 2017

Cousas de onte...

O outro día, concretamente hai unha semana, cando tiven que poñer unha película no meu traballo e o reprodutor do formato que agora máis se emprega, o deuvedé, non funcionaba, poucos días despois decateime de que aínda estaba gardado un reprodutor do antigo VHS que aínda funcionaba. Recoñezo que tiven un grande pracer ó ver que o aparello da época do vídeo analóxico e das famosas diapositivas aínda funcionaba.

Vendeuse o formato en deuvedé coma o grande invento, pero non tardou en fallar debido á obsolescencia dos novos aparellos e a facilidade con que se podían raiar os discos debido á excesiva familiaridade no trato doméstico con este sistema de almacenamento de produción artística. Normalmente o VHS, o vinilo e a casete soen tratarse con moito máis coidado e duran máis se están ven conservados. Eu persoalmente cando fotografo non me pasei ó formato dixital e aínda fotografo cos clásicos carretes, porque aínda hai á venda.

luns, 15 de maio de 2017

Jano Muñoz

Jano Muñoz, artista coruñés, expone en el Kiosco Alfonso del Paseo de Méndez Núñez de A Coruña. Su pintura es fotográfica. Está especializado en retratos de personas que posen, conocidas (por encargo) o no y de paisajes.

En determinados retratos la persona ocupa toda la atención porque el fondo es negro. Se centra en la cara y es capaz de captar la expresión del carácter de esa persona. En las pinturas de paisajes llama la atención la multitud de detalles que pinta. Urbano Lugrís también es fotográfico en su pintura aunque en alguna recreación. como el famoso mural del Café Vecchio, no es literal en determinadas partes y crea de su cosecha. Su estilo en determinadas ocasiones acaba venciendo a la fotografía pictórica del lugar.

sábado, 6 de maio de 2017

Día da Ciencia na Rúa (mellor dito, no Parque)...

En A Coruña tenemos, en el primer sábado de mayo, un encuentro de tiendas expositoras de ciencia en el Parque de Santa Margarita, bajo la protección de los Museos Científicos que se iniciaron con la Casa de las Ciencias de este parque. Con el paso de los años, en la zona del Paseo Marítimo se instalarían la Casa del Hombre y de los Peces. Por eso el Estado eligió A Coruña para poner una sede del MUNCYT, para acercar el museo central madrileño al resto de España.

Preferentemente son los colegios públicos y privados, religiosos y laicos, de peques y adolescentes, los que exponen ciencia con una técnica expositiva sencilla, clara y amena. Después se fueron añadiendo grupos e instituciones científicas, algunas de alto nivel universitario, además de asociaciones de hombres y mujeres comprometidas con la naturaleza.

Yo participé hace veinte años, en el último año de Magisterio, con una explicación de la aspirina, en la tienda de la Facultad (ahora ya no suele participar).

Los Museos e Lugares de Ciencia de la ciudad tienen sus puertas abiertas para exponer lo que hacen. Son destacables las sesiones del Planetario del Parque.

mércores, 3 de maio de 2017

Urbano Lugrís na Coruña

Desde hai unhas semanas Urbano Lugrís amosa todo o seu esplendor pictórico na nosa cidade a través dunha magna exposición que abrangue tódalas plantas do local do Cantón e inclúe o restaurado mural da Coruña (versión adaptada da mesma península que pintara Baldi no 1669) que estivo no local que ocupou o Banco Hispanoamericano e despois o Vecchio, que se trasladou despois á esquina da Travesía da Mariña.

Con esta mostra, completa e coa visión de toda a obra que Urbano deixou espallada por todo o municipio e resto de Galicia en casas particulares, negocios de hostalería, casas do mar, sanatorios, igrexas (Vilaboa e Visma, esta última en proxecto que non se chegou a realizar) e edificios públicos, a partir do empréstimo das obras dos seus donos, dos fondos de arte de Afundación e de recreacións e fotografías daquelas obras que están pintadas na parede e que non se poden sacar (nalgún caso, coma nun caso da rúa do Pórtico de San Andrés, si se puido sacar), coma no caso do antigo restaurante Fornos. Temos lenzos de grande tamaño, mais tamén letras e miniaturas feitas para a aula infantil da igrexa de Vilaboa (Culleredo) e deseños para cristais.

Urbano tocou case tódalas figuras. Centrouse nos elementos mariños, paisaxísticos e relixiosos. Calquera persoa experta en arte pode identificar ó momento o estilo Lugrís, do mesmo xeito que se pode identificar rapidamente un cadro de Seoane, Díaz Pardo, Laxeiro ou Cebreiro. Mesmo a súa sinatura é tamén unha pequena obra de arte.

As dúas mostras están a poucos metros. Nos días laborables está aberta na maior parte do día ininterropidamente e hai visitas guiadas. Mesmo unha persoa na mesma tarde pode ir á visita guiada do mural coruñés do Vecchio que agora está na sucursal principal de Abanca de San Andrés e despois achegarse á da sede principal do Cantón, que está entre a Fundación Barrié e o edificio do Cine Avenida, coa portada tapada na súa grande parte por publicidade bancaria e que ten a parte superior descuberta.

Coma curiosidade, ó final da exposición da sede do Cantón Grande pódese visitar virtualmente a capela dos Santos Anxos de Bueu, deseñada polo artista e na que houbo cadros del (houbo, por desaparición por roubo).

martes, 2 de maio de 2017

El rayo verde

Os dejo este vídeo de una puesta en la que sí es más visible el famoso rayo verde de Verne. En mi tierra. Vídeo de Óscar Blanco en Youtube desde el faro de Mera (Oleiros).

¡Salta!

Esta peli é unha obra mestra. Veño de ver agora un dos sitios clave do argumento. Rodada principalmente na Coruña, presenta os mundos da xer...