sábado, 30 de abril de 2016

Cerca del Día de la Madre...

Mañana es el día de la Madre. Que el regalo no sea una penitencia por no haber sido nobles y agradecidos con nuestras madres, abuelas y madrinas, sino una expresión más, habitual, y, en esta ocasión, solemne, de nuestro amor. Que no sólo presumamos de madre en las redes sociales sino también en la vida, en la calle, en el comedor doméstico. Si sólo puede ser en el ámbito personal y no se puede expresar en internet, no pasa nada. A lo mejor es más.

venres, 29 de abril de 2016

De turismo interior...

É moi curioso que cando temos tempo libre (días ou vacacións) xa liscamos da nosa zona habitual. Endebén, non adoitamos explorar tódalas posibilidades da nosa cidade ou concello.

Eu onte descubrín que non tiña caducado o carné que me franquea o paso ós museos municipais coruñeses e fixen, por vez primeira na miña vida, na mañá de onte, visita ós tres. Na Coruña apenas hai distancias e pódese facer. No medio, o impresionante Paseo Marítimo, que, con bo tempo, gaña moito.

Coincido na crítica de que tardan moito en cambiar de exposicións grandes, pero as pequenas cambian continuamente: hai unha de fotografías de ceos estrelados na Casa das Ciencias e outra de paisaxes do mundo, sexan humanas ou animais, que impresiona, esta no Aquárium Finisterrae, na que tamén hai unha pequena mostra do fotógrafo da emigración galega portuaria Manuel Ferrol.

xoves, 28 de abril de 2016

¿De qué escribo?

Sí, queridos amigos, muchas veces podemos escudarnos en la pereza, en la falta de tiempo (¡cuánto tiempo perdemos o, peor, damos a gente que no lo agradece!), pero la realidad es que no saber qué decir nos atenaza... Es más fácil compartir en redes sociales que mantener un blog. También influye que buscamos el aplauso y en el mundo de los blogs no es tan instantáneo el reconocimiento...

martes, 26 de abril de 2016

No Aquárium...

Creo que non falei, nestes meses de vida do blogue, dunha das nosas estrelas coruñesas: a Casa dos Peixes.

É moi doado de encontrar: está ao pé da Península da Torre e da praia do Areal (o nome oficial é "Lapas", pero o nome antigo é este. De feito, as sucidades da zona da rúa do Areal, no Monte Alto -aínda está esta rúa - verquían nesta praia, que, de feito, case non servía para o baño e empregábase para isto).

Tíñase a grande vantaxe de que podían emprega-las instalacións antigas dunha antiga cetárea. Polo tanto, tiñan recintos que se podían adaptar para peixes sen grande dificultade, tanto por dentro coma por fóra.

As salas son moi distintas. Polo tanto, o paseo vólvese unha aventura e nada aburrido. Son aproveitados moi ben os espazos pequenos para exposicións que van cambiando. Non só son científicas senón tamén históricas (fotografías dos portos de Galicia) e artísticas (as bandas deseñadas que teñen como común motivo o mar).

Hai dúas grandes salas diferenciadas que teñen distintas paisaxes: nunha, na grande que conteñen módulos explicativos dos oceanos e das zonas de costa, hai peixes propios dos litorais de noso e noutro, na zona subterránea, que é a que máis engaiola, porque recrea o submarino do Capitán Nemo de forma circular e, con música clásica, vas vendo as distintas especies, moi diferentes, pasar e ir e vir...

A zona externa convértese nunha grande terraza que dá á inmensidade do oceano Atlántico que nos rodea e invade ó longo de todo o Paseo Marítimo. Ves toda a liña do horizonte e todo o azul que asolaga os ollos...

luns, 25 de abril de 2016

"Grande..."

"Grande como el día de alguien que cumple años es como quiero sentirme justo al despertarme..." Silvia Penide, Todo pintado de plata.
FELICIDADES A SILVIA POR SU MARTÍN CÓDAX EN SU ESTILO MUSICAL (POP-INDIE).

domingo, 24 de abril de 2016

Falangueiro...

O que en castelán se diría "parlanchín". Así estou eu estes días, escribindo a diario. Onte, día de bo tempo, cadrou co día do libro. Lémbrame as veces que ía ós 14 anos á biblioteca estatal que daquela estaba no Arquivo do Reino de Galicia (Xardín de San Carlos) andando e coller libros, sobre todo de Sherlock Holmes. Era daquela cando poñían pola tele a versión de Granada TV con Basil Rathbone... Daquela tiñan na biblioteca o sistema de caixas de fichas de papel, coma na parroquia cando te apuntaban os pais para a catequese... Agora a biblioteca está en Monelos, próximo ao parque de Santa María de Oza, detrás do Centro Comercial de Elviña...

sábado, 23 de abril de 2016

Escapadas...

Esta semana estoy "escribidor". Reconozco que no es fácil tener un blog. No es por falta de tiempo, sino por tener qué decir. Escribo cuando se celebra hoy el Día del Libro. Leer siempre es un acto de libertad.
El jueves pasado me atreví a hacer una "escapada", completamente a pié, desde donde vivo hasta Oleiros, hasta la zona de la costa que es fronteriza con Coruña: la archifamosa Santa Cristina, que impresiona en su avenida principal de playa larga, locales de marcha, hostelería y chalés.
 
Recomiendo fijarse en las placas de cerámica de Sargadelos que, en gallego, nominan las vías: unas utilizan los nombres antiguos, otros son culturales y hay otros que no disimulan la ideología de la Alcaldía. Cuando se sube desde la zona de costa de la playa de Santa Cristina hasta la vía que va a dar a Perillo y a la salida del Pasaje, uno se encuentra con algo inconfundible que ya no deja lugar a dudas....

Después del Pasaje, se sale a Palavea y Corveira. Hay otra ruta que también pide piés: la del Paseo de O Burgo, ya en Culleredo. En la zona de Palavea está el eterno Alcampo, y digo eterno porque han aparecido nuevas áreas y otras han cambiado de nombre. En Los Rosales (antiguo Labañou) aún se sigue diciendo "Pryca" para el actual Carrefour. Desde aquí se puede seguir andando (por favor, no atraveséis esta vía que hay pasos elevados y hubo recientemente una muerte desde la zona del Coliseum) hasta la zona de A Zapateira y Elviña (zona universitaria), recomendable por su zona de aldea y por su Castro (bien conservado ahora que ya no está a monte y está vallado y bien cuidado. Hay visitas guiadas. Los fondos encontrados están en el Museo Arqueolóxico "Castelo de San Antón")...

venres, 22 de abril de 2016

No Filloa...

O martes pasado gocei dun breve concerto nocturno nun local que xa é un clásico e unha rareza: o Jazz Filloa, da rúa Cega, que está entre dúas rúas tan longas coma fundamentais na Coruña: San Andrés e Orzán.

Digo que é unha rareza porque se dedica a un estilo pouco coñecido e pouco desexado, pola harmonía e tranquilidade dos seus sons, ideal para a fin dun día duro. O sitio é pequeno e íntimo, cálido, nun baixo dunha rúa escondida da zona antiga da cidade. O local cumpriu xa os trinta e cinco anos. Oxalá teña continuidade no futuro: é o sitio ideal para que os pequenos grupos musicais que ensaian na cidade coa formación das escolas de música e do Conservatorio poidan dar a coñece-la súa música.

mércores, 20 de abril de 2016

De boda...

Hoy para mí es un día gozoso. El segundo (ayer, el cumple de mi madre). Hoy, hace cuarenta y un años, se casaron mis padres en la Iglesia parroquial de San Jorge de A Coruña. Cuando ves las miradas y los gestos, te das de cuenta de que estás delante de un amor que lo puede todo, que resiste todas las durezas. Un detalle: mi padre era capaz de cortar con cualquiera, incluido yo, incluido su familia, si se le hacía daño de verdad al amor de su vida.

Hoy ya no están conmigo, pero su ejemplo me dice qué es lo verdaderamente importante en la vida.

martes, 19 de abril de 2016

De selos e cabinas...

Hoxe pasaron pola miña mente dúas reflexións, dúas cavilacións.

Teño o costume, o vicio, de le-lo xornal, varios. Un dos contactos meus dunha rede social é produtor cinematográfico e está facendo unha curta. Un dos elementos é unha cabina telefónica. Razoa que, a pesar de que os móbiles, sobre todo os megamodernos, devoraron este sistema, que hai persoas que non teñen para saldo de móbiles (se a súa prioridade é comer e ir á Fundación Padre Rubinos ou á Cociña Económica porque nin sequera teñen para o máis básico, comida e limpeza) e é máis económico.

De feito hai unha vila que aínda mantén moitas cabinas porque son usadas polos seus habitantes, por ser máis barato. Defende este señor que se debería manter a opción das cabinas de rúa e dos teléfonos dos negocios.

Tamén vin hoxe, na oficina central de Correos da miña cidade, unha exposición de selos, de distintos temas e de países diferentes. Había varias rúas do meu barrio. As cartas conteñen unha alta carga afectiva e aprecio polo destinatario. Pódense compatibilizar as novas tecnoloxías e os sistemas físicos de comunicación.

luns, 18 de abril de 2016

Bajando del Monte de San Pedro...

Escribo después de dar un buen paseo por el Monte de San Pedro. Ya hacía que no subía. Meses. Al ascender por la ladera desde el barrio de Los Rosales, me llevé la grata sorpresa de estar rodeado de una alfombra de flores amarillas.

Hoy hace muy buen tiempo. Desde el Monte se ven unas buenas vistas despejadas, sin edificios, del gran océano y de la Torre, además de toda la península atlántica.

Feliz comienzo de semana.

domingo, 17 de abril de 2016

De linguas...

As persoas que me seguen un chisco saben que alterno os dous idiomas da miña terra. De distintas maneiras. Unha entrada nun idioma, e outro noutro. Ou, se o texto é curtiño, redacto a mesma frase nos dous idiomas. Ás veces tendemos a pensar que se debería empregar só o castelán ou español para chegar a máis xente, pero esquecemos que co meu idioma pequeno, o galego, chegamos tamén á lusofonía. Pensemos en Brasil, tan grande e tan inmenso, ó que podemos chegar por un idioma que na idade media estivo unido a este no que escribo...

domingo, 10 de abril de 2016

Un blog interesante...

Hoxe recoméndovos un blogue moi interesante: claro, moi irónico, con moita información da boa, se cadra un pouco longo, pero paga a pena - Hoy os recomiendo un blog muy interesante: claro, irónico, con mucha información de la buena, a lo mejor un poco largo, pero merece la pena. 

¡Salta!

Esta peli é unha obra mestra. Veño de ver agora un dos sitios clave do argumento. Rodada principalmente na Coruña, presenta os mundos da xer...