mércores, 21 de xuño de 2017

De ceos escuros...

O outro día, nunha visita ó planetario da Casa das Ciencias da Coruña, cun persoal amabilísimo, a sesión de planetario conxugou un documental sobre os planetas de aneis cunha visión dos ceos nestes días, hoxe que temos a sombra máis curta do ano por ter o solsticio de verán co día máis longo.

Afortunadamente, como conservaron o proxector analóxico, proxectan unha visión máis nítida do ceo, coa eliminación de todo tipo de iluminación que puidese haber na sala, mesmo a que nos pode parecer máis miúda. Témoslle medo á escuridade. Porén, esta non só nos amosa tódalas estreliñas que podemos ver senón que nos fai desconectar e acougar na noite reparadora.

venres, 9 de xuño de 2017

La mala educación...

No me estoy refiriendo a la peli de Almodóvar, sino la que últimamente hay en nuestra sociedad de una manera aumentada. Varios periodistas de La Voz de Galicia lo están denunciando valientemente en sus artículos de opinión, de una manera educada y razonada, raro últimamente. Javier Becerra habló de las y los que se cuelan, Antía Díaz Leal de las y los que no ceden el asiente que ocupan ilegalmente en el bus urbano y Sandra Faginas de las que reservan sitio en la playa y no ceden nunca.

Si uno va andando por zonas no desiertas de gente, se podrá encontrar con mucha gente amable y hospitalaria, buena y cordial, que compensan ver que no se respeta el horario de basuras, que la gente bloquea los contenedores subterráneos, que las terrazas poco a poco van comiendo zonas de paso hasta el punto de no poder pasar una ambulancia, pasar en rojo, vivir con conductas violentas con orgullo, dificultar la convivencia, no cumplir la normativa de las mascotas, ir a toda velocidad con la bici por la acera y no avisar cuando van por detrás (deberían ir por la calzada), iluminar sin criterio, eliminar el silencio con la música en la calle o en el piso con las ventanas abiertas, no hacer caso del acompañante por estar con el móvil, no tenerlo apagado en determinados actos y lugares, no respetar al peatón que está cruzando por el paso de cebra debidamente, impedirte hablar en gallego, dejar en el suelo público basura, protestar violentamente porque no te atienden al momento por la carga de trabajo del empleado...

mércores, 7 de xuño de 2017

De redes sociales...

Las redes sociales ya llevan tiempo con nosotros, y todo parece indicar que aún le queda tiempo de vida, si es que no han venido para quedarse, como otros instrumentos tecnológicos.

Cuando algunas redes sociales han abarcado todas las franjas de edad y todos los elementos de la sociedad y del mundo, eso es señal de longevidad. Si se analiza un poco detenidamente los comportamientos de los seres humanos en ellas, siempre desde lejos por el poder de atracción de estos lugares de internet, podemos llegar a la curiosa sensación de que podemos estar como en el acuario: vemos los comportamientos de los distintos seres vivos de los océanos, pero no interactuamos con ellos. Vemos, reforzando lo mucho que nos gusta observar lo que nos rodea, pero nos quedamos ahí.

Estoy siendo un poco injusto, porque bien sé que puede ser el comienzo de una relación entre seres humanos en distintos momentos de la vida social, el empujoncito que todos necesitamos para relacionarnos, el estímulo que nos mueva a hacer cosas nuevas en la vida pública, tener información rápida. En determinados casos se da así, pero también puede ser la excusa para justificar una relación superficial, porque una relación profunda entre seres humanos nos complicaría la vida y nuestros planes, modificar nuestros gustos y hábitos. Un like puede preferirse a estar cinco o diez minutos en la mesa de un café con otra persona, no necesariamente para ligar.

martes, 6 de xuño de 2017

O medio ambiente...

Gústame pasear polas zonas de natureza do meu concello, aínda quedan, e temos que facer todo o posible para mantelas en bo estado: 
loitar contra a excesiva iluminación nocturna que mata os nosos ceos, reducir o consumo, fuxir de adiccións para que estas non acaben contaminando o medio no que vivimos (o alcol que leva a destrozar cos nosos impulsos descontrolados pola forza física ou química), utilizar ó máximo o que temos e non estar cambiando cada dous por tres as nosas posesións, tirar nos recipientes diversos o que xa está estragado, reutilizar cousas que aínda poden servir, compartir o que temos, colaborar con equipos que traballan para limpar o medio ambiente, non colaborar co uso de substancias contaminantes...

¡Salta!

Esta peli é unha obra mestra. Veño de ver agora un dos sitios clave do argumento. Rodada principalmente na Coruña, presenta os mundos da xer...