Carlos Platas Seixas - A Coruña

Voy a hablar de una ruta "interior", es decir, dentro de mi zona de residencia. Hablo de las pocas rutas de aldea que aún existen. Se empieza desde la entrada del camposanto antiguo de San Pedro de Visma y se coge un sendero que asciende, pasando junto a animales de paisanos que viven aún allí, hasta la calle de San Pedro de Visma. Se va desde aquí por la carretera antigua que lleva hasta Mazaído, en el núcleo de Bens. Se entra al parque que llaman de Bens (oficialmente: los lugareños lo llaman propiamente "de Montalbo", porque Bens quedaría más lejos) por la primera puerta abierta y hay un camino de subida en una zona plena de monte que va hasta la zona de pradera -en la zona de la puerta grande de acceso, a pocos metros del mirador). Desde aquí se vuelve a la carretera y se toma en la acera de la derecha por un camino completamente forestal que va hasta Pena Moa, junto a la zona del puente que enlaza los depósitos de agua con el camino de Pena Moa. Cuando se

Mesmo tendo día libre, non é sinxelo volver ás Fragas porque depende de moitos factores: inexistencia de compromisos, bo tempo, ter todo o día para ti para programa-la ida e a volta sen problema ningún... O caso é que tiña moitas ganas de volver ás Fragas. Evidentemente, teño a limitación de que teño que ir a pé. De momento non teño nestes meses do inverno, aínda, a opción de ir desde o centro de recepción de visitantes de Esteiro ata o mosteiro de Caaveiro nunha das liñas de buses. Iso facilitaríame por exemplo face-lo camiño da Ventureira ou o que chaman o Camiño antigo da Fraga, unha vez chegado á ponte de Santa Cristina.  O xoves pasado cheguei unha hora máis tarde ó centro de Pontedeume por un retraso ao coller o bus desde Coruña. Dei en andar. Unha vez chegado ó Portal de Pontedeume desde Nogueirosa e Ombre, fixen o camiño a pé ata Caaveiro (concello da Capela) facendo unha pequena variante con respecto á primeira vez: ir pola ponte de Cal Grande e ir camiñando polos Enc

Xa preparándomonos para o próximo Nadal...

Hai tres exposicións moi interesantes na cidade da Coruña: a obra de Sorolla distribuída en dúas exposicións (museo de Belas Artes da rúa de Zalaeta e sala de exposicións da Fundación Pedro Barrié de la Maza no Cantón do Obelisco) e outra científica no grande corredor do Fórum Metropolitano da zona do Parque Europa sobre unha grande granxa experimental que había na zona e que ocupaba terreos que hoxe ocupa a saída da Avenida do alcalde Alfonso Molina.

Esta Asociación dedícase a levar ledicia ós nenos e ás nenas que están en tratamento intensivo de cancro na Coruña coas famosas fundas de cores para as bolsas do tratamento médico desta enfermidade. Neste Nadal teñen lotería e calendarios. Teñen local no Boulevard del Papagayo (zona da rúa de Panaderas) onde están polas mañás dos días laborables. Tamén están nas redes sociais.

Regreso de Betanzos. Años ha que no pisaba esta tierra del río Mandeo. El bus te deja en la puerta del Museo das Mariñas. Edificio clásico de piedra bien conservado con dos plantas que da un repaso a la historia de Betanzos desde los castros hasta la República pasando por sus tradiciones y sus sitios emblemáticos. El programa de la Galega "Un nome, unha rúa" fue el culpable de que subiese por la rúa do Castro e hiciese varias visitas (el Centro Internacional de la Estampa Contemporánea, la iglesia de Santiago, el bar Lanzós, la Libraría Biblos...). Segunda parada: el Pasatiempo. Lo encontré rápidamente, bajando por la zona de la Praza de Alfonso IX (antiguamente plaza de Valdoncel). Hay dos parques: el Pasatempo Novo y el Pasatempo Vello, unidas por un puente metálico con techo para guarecer de la lluvia. El viejo obviamente merecía mi atención: se notan las faltas por vandalismo, el estanque lleno de vegetación. Tiene el encanto de la decadencia. Tiene varias planta

Estes días estou con pagamentos obrigatorios ó Concello polo patrimonio persoal... Coma con outros trámites económicos, como teño tempo, prefiro facelo persoalmente e dar traballo ás persoas... As máquinas non alimentan familias ou persoas... Comprendo que hai que dar esta opción persoal para os que non dispoñan de tempo polas imposicións de horarios laborais ou por horarios familiares libremente asumidos, pero non ten que ser isto unha imposicións substitutoria... E desde as institucións políticas que defenden o ben común, deberíase ter como prioritario a atención por persoas para persoas...