Amosando publicacións coa etiqueta Agra do Orzán. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Agra do Orzán. Amosar todas as publicacións

venres, 1 de outubro de 2021

Fuliada na vila


En xuño merquei por fin este libro escrito co corazón por unha persoa que teimudamente quere salvar as súas raíces.

Conseguiu acceder ás cancións da súa avoa que escoitara de neno grazas ó labor dunha musicóloga que percorreu Galicia despois de asistir a clases de galego no verán na Universidade de Santiago. Grazas ós contactos conseguiu acceder a esa muller que volveu varias  décadas  despois á nosa terra, moito despois da morte das súas informantes.

Ricardo, Richi, Casás Salgado recupera o repertorio da aldea na que botou moitos días de lecer na nenez, pero interpretado coa súa formación de jazz e conservatorio.

venres, 15 de setembro de 2017

Pola Terceira Ronda...

O mércores pasado eu ía despois de xantar no Marineda pola Ronda do Deportivo da Coruña ou Terceira Ronda e en chegando á zona da resistente aldea da Gramela coincidín coa entrada de ovellas nunha das fincas privadas, a de maior extensión, que se pode ver mesmo desde o Ventorrillo. Até había ovellas no camiño público que vai desde o Centro Ágora ata a zona do Loureiro. Con bo tempo e neste verán derradeiro outonizo era un verdadeiro pracer fitar un dos poucos lugares verdes e con gando en activo do concello.

mércores, 30 de novembro de 2016

Una ruta "interior"...

Voy a hablar de una ruta "interior", es decir, dentro de mi zona de residencia. Hablo de las pocas rutas de aldea que aún existen. Se empieza desde la entrada del camposanto antiguo de San Pedro de Visma y se coge un sendero que asciende, pasando junto a animales de paisanos que viven aún allí, hasta la calle de San Pedro de Visma. Se va desde aquí por la carretera antigua que lleva hasta Mazaído, en el núcleo de Bens. Se entra al parque que llaman de Bens (oficialmente: los lugareños lo llaman propiamente "de Montalbo", porque Bens quedaría más lejos) por la primera puerta abierta y hay un camino de subida en una zona plena de monte que va hasta la zona de pradera -en la zona de la puerta grande de acceso, a pocos metros del mirador).

Desde aquí se vuelve a la carretera y se toma en la acera de la derecha por un camino completamente forestal que va hasta Pena Moa, junto a la zona del puente que enlaza los depósitos de agua con el camino de Pena Moa. Cuando se está en este Camino, se toma a mano izquierda un camino nítidamente trazado que lleva hacia abajo al Camino del Lugar da Gramela. Se ve ya el famoso Centro Ágora, cercano al Ventorrillo. En las fincas colindantes a las edificaciones públicas urbanas, con buen tiempo (como el de hoy) podemos ver las vacas de los paisanos pastando...

martes, 31 de maio de 2016

El pasado verde y florido del barrio...

Pongo aquí una joyita: el Ventorrillo cuando aún eran leiras (ahora que se habla del Leira Park en el campito pegado al Centro Ágora en el que están construyendo un aparcamiento en superficie -ya se hacía extraoficialmente). Se puede ver que la calle del músico Rodrigo Alfredo de Santiago, director de la Banda Municipal, era la línea divisoria, la frontera, la aduana, entre las edificaciones altas y las zonas de labor y aplanadas.

mércores, 18 de maio de 2016

De expo fotográfica...

Me encantan las exposiciones. Por eso es un placer doble tener estos días en el salón de actos de mi parroquia católica una exposición que refleja con fotos y montajes audiovisuales que se proyectan en el tiempo de visitas públicas las cinco décadas de existencia de esta comunidad de creyentes, que empezó su vida en plena aldea dentro de la ciudad (esta zona era considerada periferia y había que subir desde la zona baja del puerto y del ensanche una larga cuesta). Hoy no se nota tanto la subida a una zona de altura pronunciada al estar muy urbanizada, pero sí que se deja notar en el cansancio cuando se llega hasta la zona de "Las Conchiñas", como es llamada popularmente mezclando gallego y castellano.

Desde las fotos en blanco y negro de las excursiones dentro y fuera del término municipal (O Portiño, Portonovo, Madrid...) y las comuniones en la antigua capilla del desaparecido colegio de La Grande Obra de Atocha en la zona del Ventorrillo, junto a la Silva hasta las fiestas juveniles y de colaboradores que se hacían en el mítico sótano de la calle Barcelona en la década de los noventa, reflejan la unión y el entusiasmo de un grupo grande de gente que ha luchado siempre por su comunidad y por su barrio, también por su cultura gallega, expresada en su lengua, defendida por sus escritores con fechas tan emblemáticas como el 17 de mayo para Rosalía (cumpleaños de su marido, el primer presidente de la Real Academia Galega, y dedicatoria del primer libro editado en gallego en Galicia después de siglos de estar relegado al ámbito oral).

sábado, 14 de maio de 2016

Bibliotecas da Coru...

Onte celebrouse o vixésimoquinto das Bibliotecas Municipais Coruñesas, creadas en pleno mandato de don Francisco Vázquez, con don José Luis Méndez Romeu como concelleiro de Cultura. Este é un dos mellores logros do mandato de don Francisco. Non se limitaron a crear unha grande biblioteca coruñesa senón toda unha rede de bibliotecas que están unidas e que garanten que en cada barrio, mesmo nos máis humildes, houbese un punto de encontro cultural cunha oferta variada, non só restrinxida ó formato clásico do libro.

Non naceu curiosamente no "centro" senón nun dos barrios máis difíciles da Coruña, a Sagrada (Familia) para solucionar problemas graves de convivencia social. En vez de poñer policias, puxeron estímulos de aprendizaxe e alternativas de ocio. Os locais foron doados por unha asociación benéfica católica que construía vivendas a un prezo moi razoable e a poñía á disposición da xente traballadora para que puidese ter un lugar estable. 

Despois foron nacendo máis bibliotecas, non só no mandato do alcalde Vázquez senón no doutro compañeiro de partido, don Javier Losada. A alfaia foi, sen dúbida, acabada no mandato dun alcalde doutro partido, don Carlos Negreira, a grande biblioteca do Centro Ágora, situada na última aldea virxe da Coruña, A Gramela. Como ten grandes vidreiras, vese todo campo que a rodea, todo un luxo para concentrarse e traballar intelectualmente. O meu barrio, a Agra, foi o último barrio que dispuxo de biblioteca propia, a pesar de ser dos máis antigos (construíuse nos anos sesenta). A pesar de todo, como A Coruña é pequena, nun paseo disponse de moitas bibliotecas e centros cívicos. Ademais, contamos cunha inmellorable rede de buses para achegarte a calquera recuncho, mesmo dentro do veciño municipio de Arteixo (pleno centro de Meicende, próximo ó santuario de Pastoriza).

xoves, 5 de maio de 2016

Cincuentenario de mi parroquia...

Para celebrar los cincuenta años de mi parroquia, organizamos una exposición fotográfica variada y representativa de las cinco décadas de vida. En A Coruña, en la Agra do Orzán. Con un recital de una coral coruñesa veterana que quiere a mi parroquia y que todos los años, desde ya hace más de una década, nos canta los villancicos por Navidad (aunque ahora ya no esté ayudada por el Ayuntamiento, cosas de la "laicidad"...).

luns, 7 de marzo de 2016

Curiosidades da rúa de Entrepeñas...

Hai unhas horas subín desde a zona baixa de Labañou-Rosales ata a parte alta (a Agra), onde vivo e traballo. Pasei para atallar pola rúa de Entrepeñas (así chamada posiblemente pola poboación de Guadalajara onde hai un famoso embalse) subindo pola zona de Peruleiro, onde aínda se conservan restos do antigo acueduto que atravesaba a cidade. Os restos mellor conservados están na zona de Santa Margarida, baixando cara a Riazor.

A rúa de Entrepeñas ten a curiosidade de ter dous números oitos: o normal e outro chamado "8 interior" (sic). Ten unha explicación. A mediados dos anos sesenta, a esa altura, había unha casa pequena, de só dúas plantas, de campo, poderiamos dicir. Conforme foi chegando a xente (moita) e se foi urbanizando sen criterio ("ti vai facendo"), toda a mazá foise edificando (toda esa liña de Entrepeñas, a rúa da Agra do Orzán ("Agra del Orzán"), que é a subida ó meu barrio desde a zona da Ronda de Nelle que está próxima ó Paseo das Pontes, a rúa de Meira - a miña- e a rúa das Conchiñas (sic), de tal maneira que a casiña foi emparedada e agora accédese desde un longo corredor desde Entrepeñas. Vese desde enriba porque nas rúas que lindan agora construíron edificios altísimos (onde antes había casas de protección oficial de só varias plantas, pequenas) e vese desde o alto a rareza, que ademais ten un xardinciño...

Curiosidades dun barrio mal feito e sempre moi poboado. Hai cincuenta anos polos veciños das aldeas de toda Galicia e hoxe polos nativos dos países do mundo...

mércores, 28 de outubro de 2015

Vodas de ouro

 Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...