Hoxe tocou pola mediodía a ruta dos cemiterios. É a miña celebración dos Defuntos, dos que tanto me deron. Desde Feáns ata San Amaro. Tranvías de La Coruña ten un servizo eficiente de longa distancia e sabendo dos atallos podes aproveita-lo tempo. A morte así tórnase unha lembranza agradecida e chea de paz, cánta paz dá camiñar polo silencio dos nosos antergos camposantos, lonxe de tantos ruídos e da frivolización da morte, ese feito biolóxico que tanto impresiona e que nos deixa fóra de xogo...
Neste blogue tento contar o que son e o que me gusta - En este blog intento contar lo que soy y lo que me gusta
Amosando publicacións coa etiqueta Afecto b>. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Afecto b>. Amosar todas as publicacións
xoves, 27 de outubro de 2022
luns, 4 de maio de 2020
Lembranzas
Sei que ela foi feliz.
Un dos grandes consolos da vida e destes días son as fotos que fun ordenando e metendo en álbumes.
A memoria dos momentos vividos e os recordos que me transmiten persoas aínda vivas son alimento da alma.
martes, 28 de maio de 2019
Graciñas, papá.
O 23 cumprirías 75.
Graciñas por querer a mamá.
Polas tardes compartidas no Picheiro no verán.
Pola paciencia.
Polo galego que falabas.
Por ensinarme a tratar ben a unha muller.
Graciñas por querer a mamá.
Polas tardes compartidas no Picheiro no verán.
Pola paciencia.
Polo galego que falabas.
Por ensinarme a tratar ben a unha muller.
sábado, 26 de maio de 2018
Un recuncho da miña casa...
Con esta foto réndolle gratitude a dúas persoas vitais na miña existencia: a miña nai, Ana María Seijas Valledepaz e María de los Ángeles (Ángela) Soilán González, pintora desta lámina, agasallo por un aniversario de hai anos, que tenta representa-las mans da miña nai, modista. Beizón ás dúas.
xoves, 19 de abril de 2018
Feliz cumple, mami!
Hoy mi madre cumpliría años. Me dejó ya hace algún tiempo. Tuve el gran privilegio, a lo mejor la única cosa buena que he hecho en mi vida, de besar su cara en los últimos días, cuando ya nada me podía dar, ni siquiera era consciente, cuando su cuerpo se deshacía por la enfermedad que la corroía por dentro...
Me acordaré siempre de que ella era supercomprensiva y que, aunque yo metía la pata de una manera brutal, me defendía ante mi padre. Lamento no haber hablado más con ella, sé que estuvo ella orgullosa de mí hasta el último momento consciente...
venres, 3 de novembro de 2017
Aos meus...
Neste mes de defuntos, aos meus, papá, mamá, avoa, pais de Ángeles e José Ramón Soilán. Coa miña oración, Carlos.
mércores, 13 de setembro de 2017
Cumple de este blog - aniversario deste blogue...
Pois hoxe temos que entoar o "Feliz, feliz no teu día" porque hai dous anos eu abría este blogue para dar a coñecer o que me gusta e penso... Teño sinceramente que dar graciñas a todos os que visitastes este blogue nestes dous anos e me destes un chisquiño do voso tempo e da vosa atención...
Pues hoy tenemos que entonar el "Feliz, feliz en tu día" porque se cumplen dos años desde que abrí esta bitácora para dar a conocer lo que me gusta y mis ideas... Tengo sinceramente que dar gracias a todos los que visitasteis este blog en estos dos años y me disteis un poquillo de vuestro tiempo y de vuestra atención. Creo que ahora me conocéis un poquillo... Encantado de estar por aquí...
luns, 17 de xullo de 2017
A papá...
Para ti, papá, que fuches un esposo fiel e sincero no cumprimento das túas promesas matrimoniais, honrado e xusto...
Para ti, papá, que fuiste un esposo fiel y sincero en el cumplimiento de tus promesas matrimoniales, honrado y justo...
O teu fillo, que se sente orgulloso de selo e de lembrarte e garda-la túa memoria.
venres, 21 de abril de 2017
domingo, 24 de xullo de 2016
Sentimientos...
Hoy he visto una acción que hace que la vida valga la pena, que te empuja a seguir luchando. Un poco antes de la misa católica de mi parroquia a las 11 de la mañana, con todo preparado y esperando al comienzo, vi que una chica de mi tanda de confirmación, que suele ir a Misa con sus padres, llegó después de ellos y los saludó públicamente, sin miedo de manifestar su amor a ellos externamente, con un beso en la mejilla a cada uno. En medio de tanta violencia y egoísmo, de gente que se preocupa más por las nuevas tecnologías y los animales que por las personas (es mi opinión personal), toca el corazón expresiones de AMOR como éstas sin vergüenza ni miedo.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
Vodas de ouro
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...

-
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...
-
Nesta aldea medrou o meu pai de neno e eu botei aí moitos agostos. Conseguín esta foto da entrada da Galipedia deste lugar. Carripás, Carroi...
-
O martes pasado gocei dun breve concerto nocturno nun local que xa é un clásico e unha rareza: o Jazz Filloa, da rúa Cega, que está entre d...