domingo, 19 de novembro de 2017

As "catedrais" de Santiago...

Puxen o título dun xeito especial, pero vaise entender. O xoves aproveitei e, ao non ter compromisos e non estar aínda en temporada de Nadal (antes e durante), puiden ir a unha cidade á que, realmente, se pode ir sen ter un motivo, simplemente o de gozar polas súas zonas vella e nova. Compostela ten moi coidadas as zonas verdes e iso é un descanso para os sentidos.

Non é doada a visita ás alturas da Catedral de Santiago de Compostela polo tirón que ten e máis agora que existe a reserva por internet. Arrisquei e fun sen reservar á primeira hora. Co tren é sinxelo, estás nun chiscar de ollos na rúa do Hórreo e sobes por Orfas. Desviei cara á Rúa Nova e de aí por Xelmírez. A praza do Obradoiro estaba deserta. O grupo subiu ata a sala da exposición das esculturas do Mestre Mateo que estivo no Museo del Prado onde a guía, amable e clara, falou sobre a escultura do salón (salón de banquetes con escenas curiosamente de época con músicos e gastronomía e non estritamente relixiosa) e sobre as esculturas expostas, obra do Mestre Mateo de zonas da catedral, algunhas deterioradas polo sitio no que estaban e con restos aínda da policromía con detalles curiosos debido á dureza do material. Despois fomos até a tribuna, encima do Pórtico, con detalles sobre a traxectoria do botafumeiro e da utilidade da zona na que nos encontrabamos.

Subimos até os famosos tellados, xa concibidos para estar alí xa dende a construción da Catedral, sen dúbida para ver ao lonxe unha cidade que era moito máis pequena do que agora xa é (mesmo dentro da parte antiga: a propia rúa nova xa sería unha ampliación do espazo primitivo). Un detalle curioso é que o cabido obrigou a ter ben arranxados as casas do arredor para a boa imaxe da zona e mercé a esa preocupación estética por exemplo a praza do Obradoiro ampliou o seu tamaño. Eu descoñecía que normalmente se entraba pola Vía Sacra para entrar no antigo camposanto das Quintanas. O aumento das peregrinacións tivo a consecuencia dun maior adecentamento desa zona e da desaparición da acción funeraria. As cores do material empregado nas pedras revela a súa orixe. A próxima desaparición dos andamios exteriores e dos acabados da limpeza deixarán ao descuberto unha cor pouco común (fronte á gris comúns): amarela nas torres. A Cruz dos Farrapos e os sons da Berenguela poñen fin á visita, recomendable, como tamén é aconsellable a visita ao Museo e en especial ao Pazo de Xelmírez para ver a exposición das imaxes mateanas.

A outra "catedral" (brincadeira miña) é o Gaiás - Cidade da Cultura. Pero desta segunda parte da miña visita a este concello falarei noutra ocasión. Boas noites.

martes, 7 de novembro de 2017

"Esquece Monelos"...

Por terceira vez fun ver "Esquece Monelos" nos Cantones Cines de Los Cantones Village na Avenida do Porto da Coruña. Segue unha semana máis pola resposta da xente que foi vela na primeira semana, semana difícil polas actividades lúdicas do "Samaín-Halloween-Defuntos". Mesmo había xente na hora máis difícil (última hora da noite). Isto demostra que cando algo é bo, aínda que sexa diferente ao que se adoita ver en oferta comercial, triunfa. Neste caso xogaba na casa (río emblemático do concello).

Neste caso o formato documental non se fai nada pesado e achega datos descoñecidos (sospeito): o nacemento na Furoca (próximo ó coñecido embalse de Meicende), o tramo aberto que está ó carón do parque de bombeiros en San Cristovo das Viñas, cunha zona completamente rural que sobresae de xeito diferenciado fronte ás edificacións industriais e de ocio (o todopoderoso Marineda que se ve ó fondo das poucas casas de aldea e animais que aínda resisten). Teño que recoñecer que non coñecía eu ese tramo a pesar de ir con frecuencia andado ata o Marineda pola Avenida de Arteixo e pola Estrada dos Baños de Arteixo, aínda que si que vía animais de campo nunha zona verde na que non se pode edificar por ir o oleoduto, que desde San Cristovo acompaña o río ata o mar na zona de San Diego. Si coñecía tamén un afluente que vai pola zona de monte do val de Feáns Vello, próximo ó camposanto e que logo vai polo Camiño de Montes (que une Feáns co Castro de Elviña).

É interesante ver os tramos subterráneos que moi pouca xente viu e sobre todo unha ponte (coñecida por unha fotografía que se pode ver con facilidade nas redes sociais) de pedra soterrada xusto debaixo do monumento ó Río Monelos (próximo ós chamados aínda hoxe "Novos Ministerios" e ó mítico Bar Os Belés, que nos amosa un dos poucos edificios da zona da Avenida de Monelos que non caeu nos anos sesenta na construción do polígono de San Pedro de Mezonzo e no que se pode cantar ó xeito tradicional).

Vemos a destrución do poboado chabolista (non só de xitanos) da Cubela. O río vese na zona de miseria e nas reflexións do patriarca (ó que, por certo, vin no camposanto de Feáns o día 1). É coñecido en fotografía o tramo descuberto fluvial que ocupaba Alcalde Marchesi de cara á Gaiteira e á ponte descuberta (aínda hoxe) da rúa que leva o nome do río, un dos poucos sinais descubertos do río no medio de todo o agachado (a mostra máis clara disto é o tramo verde de Someso, rego seco que para o ollo observador di o que había) (aínda que aínda hai no chan enreixados que permiten ver o rego subterráneo do río e as poucas anguias que sobreviven).

No medio da historia principal, o río dende Meicende até San Diego, a explicación científica e o drama familiar que supón a destrución das neuronas e da posibilidade de lembrar e aprender, de comunicarse e de amar.

venres, 3 de novembro de 2017

Aos meus...

Neste mes de defuntos, aos meus, papá, mamá, avoa, pais de Ángeles e José Ramón Soilán. Coa miña oración, Carlos.

xoves, 2 de novembro de 2017

¿Seré maniático de mayor?

Eso es lo que me pregunto a veces, si llegado a los 60, 70, 80, 90... seré maniático. No lo sé, espero que no, nunca me ha gustado estropearles la vida a los que me rodean... Como buen tímido, respeto mucho el espacio personal de cada persona, aunque esté en el espacio público...

¡Salta!

Esta peli é unha obra mestra. Veño de ver agora un dos sitios clave do argumento. Rodada principalmente na Coruña, presenta os mundos da xer...