xoves, 29 de setembro de 2016

El Jazz Filloa de A Coruña

Hoy toca comentario de un local que lleva desde el año 1980 en el entorno de la calle de San Andrés organizando selectos conciertos sólo de jazz, una música tranquila y armónica para pasar una buena velada con un buen licor y, si se puede, con buena compañía.

Desde la Plaza de Pontevedra, se sigue por la calle de San Andrés y, un poco después de la Iglesia del mismo nombre y antes de llegar a la calle del Torreiro, a mano izquierda hay una calle que sube hasta la larga calle del Orzán, llamada rúa ciega y allí, un poco antes de llegar al Orzán (no se confunda esta calle con la ex-Juan Canalejo y ahora Socorro -el nombre tradicional y primero-), está este local que está en un sótano, pero sorprende por su cálida decoración. 

El tamaño reducido no quita encanto a este local limpio y con muchos carteles de los conciertos y del mundo del jazz. Una de las joyas de la corona es la antigua placa de la rúa, junto con otra de "Bourbon Street". Las mesas y las sillas son tradicionales y la barra armoniza con el conjunto. En la página web (tecléese en el navegador el nombre de la sala) se encuentra la información de los conciertos. Suele haber dos pases de las sesiones. Muy recomendado. Ad multos annos.

luns, 26 de setembro de 2016

Cursos de cualificación laboral na Coruña...

Curso de formación para auxiliar de servizo doméstico (con formación en prácticas de empresa, dirixido a homes e mulleres que están en desemprego). Do 25 de outubro ó 28 de novembro, de luns a venres, de 9 a 14 hs. Inscrición presencial: do 26 de setembro ó 6 de outubro de 9 a 14 hs.
Clases de educación de adultos. Outubro a xuño. Inscrición ata o 3 de outubro, de 9 a 14 hs.
Clases de competencias chave nivel II en matemáticas, castelán, galego e inglés. Preparación ata a data do exame. Inscrición presencial de 9 a 14 hs. deica o 3 de outubro.
TÓDOLOS CURSOS NO CENTRO DE FORMACIÓN VIOLETAS DO BARRIO DAS FLORES (Ó LADO DA AVENIDA DE MONELOS): rúa das violetas, 36, A Coruña, 981287990, formacionvioletas@caritascoruna.org

venres, 23 de setembro de 2016

Nas Fragas...

Teño experiencia para contar. Onte: Fragas do Eume. Un sitio para ir, sen dúbida.

1ª parte: moi ben sinalizado. Desde o centro de Pontedeume, indo todo recto pola rúa dos institutos e do colexio da Grande Obra de Atocha e despois seguindo polas parroquias de San Cosme de Nogueirosa (que estes días está de festas patronais) e Santa María de Ombre, chégase ata a entrada. Simplemente, é cuestión de poñe-la directa e camiñar e camiñar. A xente saúda cando te ve polos camiños (máis cando estás no parque).

2ª parte: no parque decidín ter unha primeira toma de contacto e ver todo o que me ofrecía, deixando para máis veces facer cousas distintas, non esgotar tódalas posibilidades (ademais sería imposible). Hai áreas recreativas á beira do río e distintas instalacións que humanizan a paisaxe. Pódese ver á beira da senda principal para coches (hai un autobús que leva ata Caaveiro) algún dos muíños xa en ruínas. Hai paneis explicativos da flora e da fauna. Detalle curioso: as corripas (cercados de pedra circulares que protexen as castañas. Hoxe están cubertos de vexetación e tamén medio derruídos). A medida que vas andando, o río vai dominando todo, a auga impregna todo. Á man dereita hai cascadas de auga. Ó longo da senda vas atopando mapas coas rotas de sendeirismo á beira. Para pasar á banda esquerda hai varias pontes colgantes.

3ª parte: o mosteiro. Recoñezo que despois da camiñata dá unha grande ledicia ver o pagamento de tanto esforzo. O mosteiro, restaurado cun enlousado de subida bastante singular e bo (lousa típica), está restaurado e visitable, con mapas e libros que ensinan unha miguiña a historia. Hai unha taberna para recuperar folgos (desta taberna xa eu sabía) e beber un Mencía vendo a pasaixe dende o alto é un pracer impagable.

4ª parte: esta parte eu non a prevía. Decidín seguir unha senda, a dos Comendeiros, que eu xa coñecía por un letreiro dunha das pontes colgantes á ida. Decidín ir todo recto cara ó mosteiro para non perder moito tempo. Esta senda, de servidores dos monxes que atravesaban acotío os montes para os encargos e transaccións, é unha miguiña difícil nalgunhas partes, polo tanto non é recomendable para calquera, hai que ter precaución, pero hai pedras, troncos e cordas dispostos para poñer ben os pés. Non hai que levar demasiadas cousas e ir con vestimenta e calzado cómodos. Hai dúas pontes por se se necesita ir pola primeira para retornar á vía principal, por se un vai máis canso ou ten dificultades para seguir.

5ª parte: chegado á saída, demorei un pouco no edificio expositivo (con paneis moi variados e completos) e nun negocio de hostalería na que non reparara ó comezo que é moi interesante por ofrecer gastronomía con carne, produtos lácteos e vexetais dos concellos do Parque (o Parque Natural é tan grande que abrangue varios concellos da área de Pontedeume. Por exemplo, o mosteiro de Caaveiro está na Capela). Despois de saír, nas áreas recreativas das Xunqueiras un pode gozar coa visión das castañas das árbores e do chan, dentro ou fóra dos ourizos pinchantes e protectores. Moi axeitado xa para este outono que vai entrar...

sábado, 17 de setembro de 2016

"El principito"

Retomo este blog. Entre la pereza y la falta de motivos (por lo menos, que se me pasen por la cabeza conscientemente), tuve unos cuantos días este lugar sin renovación.

El pasado jueves aproveché tiempo libre para ir de cine. El Principito. En versión de animación, conjugando los pasajes famosos del libro (el primer dibujo del aviador y el primer encuentro con el chico, la petición del cordero, el Rey, el Hombre de Negocios, el Vanidoso, la Rosa, el Zorro, la Serpiente...) insertado en una historia de una niña condenada a no tener infancia, con todo el tiempo milimetrado en su formación de alto nivel, siempre sola, con una madre que no ejerce de madre y sólo sabe trabajar, con un padre que las dejó, sin tiempo para lo esencial, que, como se dice en el libro, "sólo es capaz de percibirse con el corazón". La niña encuentra al aviador, ya anciano y con síndrome de Diógenes, que le manda cuartillas con páginas del libro, que enamoran a la niña, que quiere saber más y que pasa de sus libros de alta matemática a dibujar con estrellas el techo de su cuarto...

venres, 16 de setembro de 2016

Un año ya...

Un año ya con este blog, cumplido el pasado martes día 13... Agradezco de corazón el interés mostrado por este trabajo, del que espero que sirva y dé fuerzas... GRACIÑAS DE TODO CORAZÓN... Mañana, después de dos semanas sin actualizar, comentaré algo de una peli que fui a ver ayer...

venres, 2 de setembro de 2016

Na festa do meu cumple...

Hoxe dedico esta entrada aos meus pais, que se alegraron de verme a cara no hospital hai corenta e un aniños xa, a partir das 13.30 hs. Nacín uns meses antes do previsto, pero hoxe estou forte e con ganas de facer moitas cousiñas... - Hoy dedico esta entrada a mis padres, que se alegraron de verme la cara en el hospital hace cuarenta y un años ya, a partir de las 13.30 hs. Nací unos meses antes de lo previsto, pero hoy estoy fuerte y con ganas de hacer mucho bien...

En la foto, yo, con algunos añitos en verano en los jardines del puerto de mi ciudad...

¡Salta!

Esta peli é unha obra mestra. Veño de ver agora un dos sitios clave do argumento. Rodada principalmente na Coruña, presenta os mundos da xer...