Defuntos

-

Hoxe tocou pola mediodía a ruta dos cemiterios. É a miña celebración dos Defuntos, dos que tanto me deron. Desde Feáns ata San Amaro. Tranvías de La Coruña ten un servizo eficiente de longa distancia e sabendo dos atallos podes aproveita-lo tempo. A morte así tórnase unha lembranza agradecida e chea de paz, cánta paz dá camiñar polo silencio dos nosos antergos camposantos, lonxe de tantos ruídos e da frivolización da morte, ese feito biolóxico que tanto impresiona e que nos deixa fóra de xogo...

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Unha peli interesante...

-
Hoxe vai de cine. Onte, ó rematar de traballar e tomar algo por aí, no xornal batín cunha peli interesante próxima onde estou e con posibilidades de baixar por chegarme o tempo. "El olivo". Atrae porque é un tema pouco usual nos cinemas: a ecoloxía. É tamén unha peli española, de Icíar Bollaín. Moi enraizada no interior de España, o rural valenciano, pegado á costa das grandes construcións que crebaron deseguido (diso tamén fala a peli, dos pelotazos , do diñeiro doado e do desexo de fuxir da dureza do traballo na natureza). Trata un tema case inédito no cinema (e iso é de agradecer): a merca de árbores centenarias, sobre todo os que están asociados a tradicións -o sagrado que é a oliveira- moi sensibles, para sacalos do seu entorno natural e poñelos de decoración en casas e empresas. Coma os hórreos por estes lares, que os sacan do seu entorno, onde teñen sentido porque explican a historia do lugar e da poboación, e os poñen de adorno en grandes áreas comerciais e empre
Ler máis

De nuevo por las Fragas...

-
Tengo motivo para una nueva entrada de esta bitácora. No sé si a lo mejor va a ser repetitivo, porque voy a hablar de unos parajes ya conocidos para los seguidores de este blog: las Fragas do Eume. Como suele pasar, cada viaje a un mismo lugar siempre tiene novedades, por distintas razones. Hoy (cuando escribo estas líneas, viernes día 4 de agosto) está lloviendo, pero ayer fue distinto. El buen tiempo atraía como un imán a coger el bus (algún día tocará el tren) y llegar hasta Pontedeume. Como siempre, parar a tomar un café antes de tomar el largo camino hasta el portal más conocido de las Fragas, el de Ombre. Estamos ya en agosto. Por lo tanto, aquello no era para nada un desierto y, aunque cuando empiezas a dejar las casas y adentrarte en el pasillo que te lleva al Centro de Recepción de Visitantes de Ombre empiezas a sentir profundamente el silencio. Llegado a ese centro, que está junto al restaurante Andarubel, recomendado para tomar producto local de las granjas y coopera
Ler máis