Saír de traballar, gozar do solpor no mar do Orzán, camiñar e camiñar pola inmensidade do paseo indo polo Matadoiro, polas Lagoas, pola Torre.
Vai anoitecendo, chego a San Amaro, xa é noite cando vou por Pelamios e San Antón.
Toca subir pola Marina e polos Cantóns.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Vodas de ouro
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...
-
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos... -
O martes pasado gocei dun breve concerto nocturno nun local que xa é un clásico e unha rareza: o Jazz Filloa, da rúa Cega, que está entre d...
-
Nesta aldea medrou o meu pai de neno e eu botei aí moitos agostos. Conseguín esta foto da entrada da Galipedia deste lugar. Carripás, Carroi...
Ningún comentario:
Publicar un comentario