Xa que agora xa vai vir o tempo do Nadal, é bo que non se perda o costume de enviar ó círculo de achegados-as as nosas felicitacións, compradas ou editadas, cunhas letriñas manuscritas... Que non se perda a grata sorpresa de que os nosos atopen na súa caixa de correo unha cartiña de papel co enderezo escrito a mao que se cadra non agardaban nin por casualidade...
Neste blogue tento contar o que son e o que me gusta - En este blog intento contar lo que soy y lo que me gusta
venres, 20 de novembro de 2015
mércores, 18 de novembro de 2015
Paisajes de Coruña...
El lunes fue día de mucha caminata, por zonas rurales de Coruña: por la mañana tuve que volver desde Los Rosales (San Pedro de Visma) hasta mi zona (Agra do Orzán).
El GPS interno me decía que tenía que subir hasta la calle de San Pedro de Visma e ir por el lugar de Gramela. Allí me di de cuenta de lo despejado que ya está el acondicionamiento del ajardinamiento del futuro Parque de Adolfo Suárez (presidente español que hizo posible la desactivación legal de la dictadura franquista), hasta con estanque incluido. Hay una senda peatonal por la orilla del nuevo cementerio parroquial de Visma y subí hasta la calle, con ovejitas pastando a un margen y todo.
Gramela no volvió a decepcionar: aldea en estado puro (la crisis tuvo una bendición: conserva parajes tan bellos como éstos). Hasta había vacas en el descampado más externo, el que está pegado a los edificios del Ventorrillo.
Por la noche, para volver de la zona del gran complejo comercial y de ocio Marineda, dado que no hay apenas tráfico, atajé por la zona de Agrela en la que está la antigua capilla de San Antonio (hoy conservada pero dedicada a usos no sacramentales) y en la que está el difunto Dolce Vita, un mausoleo cerrado a cal y canto (siempre la permanente fantasía mental de andar por sus interiores por la noche o por el día) y con un sin techo durmiendo al lado de una de las puertas. Para buscar una dirección subí por la zona de A Silva, rural aún, con una noche tranquila y con temperatura agradable con una buena parte de las casas en ruinas y tapiadas a cal y canto para evitar problemas y con nuevas construcciones al lado de la fuente del lugar de Cances.
domingo, 15 de novembro de 2015
"Kilómetros"...
Nesta tarde calmada de domingo de Santos, despois do masacre de París, recuperándomonos e lembrándomonos tamén de tódalas mortes das demais guerras do planeta, escoito con calma na casa o primeiro disco de Silvia Penide, "Kilómetros", sacado no ano do Prestige, precisamente, descatalogado nos puntos de venda (ó menos, eu non o puiden ver, nin sequera na internet).
Collino o venres na Biblioteca Municipal da rúa de Durán Loriga. e deille varias voltas. Os discos sempre hai que escoitalos varias veces. Este é un disco primeirizo, moi persoal, polo tanto, con fotos persoais da autora, que expresa todo o seu mundo interior con grande carga afectiva e delicada, pero tampouco oculta as súas ideas sociais e políticas, o que quere e o que non... Está a piques de remata-la xira da reedición do último disco e a piques de saca-lo novo...
sábado, 14 de novembro de 2015
Nadal en galego - Navidad en gallego
Hago propaganda de este blog que publicita material de Navidad en idioma gallego. Mi más sentido pésame a Francia.
xoves, 12 de novembro de 2015
Coruña inédita...
Xa teño nas miñas mans o famoso calendario coruñés de Xerais. Xa nos estamos achegando ó final de ano e imos ter nos ollos moitos calendarios. Neste hai fotos inéditas e anónimas dunha calidade incrible. Santa Catalina, o Campo da Leña (mágoa que non se salvase ultimamente este nome antergo), o camiño de Garás, a inauguración de María Pita, a antiga igrexa de xesuítas, a zona do porto á altura de Oza...
Para agasallar, sen dúbida...
mércores, 11 de novembro de 2015
martes, 10 de novembro de 2015
Cambio de cara...
Cambieille a "roupa" a este "cativiño" chamado "blogue persoal". Que vos preste... A canción de Amaral de onte serve para denuncia-lo maltrato á muller baseado na ideoloxía de que a muller é propiedade do home e é, no fondo, un obxecto de usar e tirar... Un biquiño. Carlos.
Le cambié la "ropa" a este "niñito" llamado "blog personal". Que os aproveche... La canción de Amaral de ayer sirve para denunciar el maltrato a la mujer basado en la ideología de que la mujer es propiedad del hombre y es, en el fondo, un objeto de usar y tirar... Un besito. Carlos.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
Vodas de ouro
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...

-
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...
-
Nesta aldea medrou o meu pai de neno e eu botei aí moitos agostos. Conseguín esta foto da entrada da Galipedia deste lugar. Carripás, Carroi...
-
O martes pasado gocei dun breve concerto nocturno nun local que xa é un clásico e unha rareza: o Jazz Filloa, da rúa Cega, que está entre d...