Sei que ela foi feliz.
Un dos grandes consolos da vida e destes días son as fotos que fun ordenando e metendo en álbumes.
A memoria dos momentos vividos e os recordos que me transmiten persoas aínda vivas son alimento da alma.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Vodas de ouro
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...
-
Nesta aldea medrou o meu pai de neno e eu botei aí moitos agostos. Conseguín esta foto da entrada da Galipedia deste lugar. Carripás, Carroi... -
Google Plus desaparece. Loxico. Non tiña audiencia. Gustaba estar sen arriscarse a ser fusilado. Pero tamén é certo que eu non fun searei...
-
Deixo aquí un texto publicado na Voz de Galicia neste pasado agosto. No corazón das Fragas Estamos xa no outono pero non esqueceremos este v...
Ningún comentario:
Publicar un comentario