Cada vez engaiólame máis escribir cartas postais... A xente está tan hipnotizada cos correos electrónicos que xa nin se molesta en escribir unhas liñas ou mandar algunha felicitación, sequera polo Nadal, que até hai pouco tiña a tradición de mandar tarxetas de felicitación pascual en papel. Algunhas eran verdadeiras obras de arte. As letras manuscritas que a persoa mandaba, co estilo da letra propia e persoal, irrepetible, del ou dela, indicaban agarimo, preocupación, paciencia, recordo da persoa estimada...
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Vodas de ouro
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...
-
Nesta aldea medrou o meu pai de neno e eu botei aí moitos agostos. Conseguín esta foto da entrada da Galipedia deste lugar. Carripás, Carroi... -
Google Plus desaparece. Loxico. Non tiña audiencia. Gustaba estar sen arriscarse a ser fusilado. Pero tamén é certo que eu non fun searei...
-
Onte deume por ir ó Paseo da ría do Burgo. Impresiona tanta amplitude e variedade de zonas verdes pegadas ás zonas interiores de lagoas. Tam...
Ningún comentario:
Publicar un comentario