Ayer fui a ver esta obra, pero, pero, pero... no fue estrictamente la obra de Calderón, sino que toma como principio una representación que se puede hacer actualmente de esta obra en cualquiera de nuestros teatros para narrar una historia... la historia del secuestro de las y los asistentes a esta obra por un grupo que, en principio, estaba sentado con nosotros en la platea... la historia de este secuestro en directo, en falso directo, se va intercalando con microhistorias rápidas y ágiles de cada situación personal de cada miembro del grupo, unas veces en flashback y otras en el presente en el que el o la interesada-o cuenta su historia personal al público... pero también el público y otros invitados dan sorpresas a todos, también a los secuestradores...
Neste blogue tento contar o que son e o que me gusta - En este blog intento contar lo que soy y lo que me gusta
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Vodas de ouro
Tamén era domingo cando fai cincuenta anos estas dúas belezas decidiron casar... orgulloso deles sempre... mágoa que o xardín de San Carlos...

-
Nesta aldea medrou o meu pai de neno e eu botei aí moitos agostos. Conseguín esta foto da entrada da Galipedia deste lugar. Carripás, Carroi...
-
Deixo aquí un texto publicado na Voz de Galicia neste pasado agosto. No corazón das Fragas Estamos xa no outono pero non esqueceremos este v...
-
Google Plus desaparece. Loxico. Non tiña audiencia. Gustaba estar sen arriscarse a ser fusilado. Pero tamén é certo que eu non fun searei...
Ningún comentario:
Publicar un comentario